Mensen zijn gemaakt van tijd en van verhalen die moeten verklaren waarom de tijd verstrijkt, en wij daarvan onherroepelijk ooit de dupe worden (‘ik ben eindig en ga dus dood’). Wie verhalen wil vertellen, ook als dat non-fictieverhalen zijn, moet zich bewust zijn van de impact die verhalen al duizenden jaren hebben, of dat nou religieuze of wereldse verhalen zijn. Hoe wij een verhaal lezen ligt grotendeels vast, denk ik. Daar kun je als schrijver maar beter rekening mee houden, blijkt bijvoorbeeld uit de demontage van ‘De wereld van Dion’, dat als de eerste van drie longreads in dit boek is opgenomen.